Το κτήριο ορίζεται από 3 όγκους και αναπτύσσεται παράλληλα στις υψομετρικές γραμμές. Η τελική του μορφή προκύπτει από την διάσπαση ενός ενιαίου επιμήκη όγκου με την μετατόπιση του κεντρικού του τμήματος προς την ανατολή. Η διάσπαση αυτή ενισχύεται τόσο με την διαφοροποίηση των υλικών όσο και της μορφής.

Χαρακτηριστικά του κεντρικού αυτού χώρου (όπου φιλοξενούνται οι χώροι διημέρευσης) είναι η επένδυση με πέτρα από την περιοχή, η δίρριχτη στέγη από σκεπόπλακες και η θέση του  τζακιού στη στενή του πλευρά. Αποτελεί σαφή αναφορά στην  τοπική αρχιτεκτονική (όπου συναντώνται τα πέτρινα Τσακώνικα ’’μακρυνάρια’’) με αλλοίωση στη  μορφή και το μέγεθος των ανοιγμάτων ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες για ηλιασμό, αερισμό, δροσισμό και θέα. Τα ψηλά ανοίγματα εξασφαλίζουν διαμπερότητα χωρίς να επηρεάζουν την μονολιθικότητα του ενώ οι οπτικές διασταυρώνονται λόγω των θέσεων των ανοιγμάτων.

Από την προβολή του περιγράμματος της – δίρριχτης – στέγης  μετατοπίζεται ο δυτικός τοίχος, δημιουργώντας έναν γραμμικό χώρο (επίπεδης στέγασης) ο οποίος συνδέει τους όγκους μεταξύ τους. 

Δύο λευκά ορθογωνικά πρίσματα (όπου φιλοξενούνται οι ιδιωτικοί χώροι), λειτουργούν ως αναφορά στην απλότητα της δικής μας αρχιτεκτονικής ματιάς μακριά από  στοιχεία διακόσμου και εντυπωσιασμού. Στα σημεία επαφής των τριών όγκων δυο δοκάρια από εμφανές σκυρόδεμα λειτουργούν σαν ’’συνδετήρες’’ και υπογραμμίζουν διακριτικά αυτή τη σύνδεση. O λευκός σοβάς αντανακλά τον ήλιο και η πέτρα προσφέρει την θερμική της μάζα και ενοποιεί (συνδέει) οπτικά την κατοικία με το τοπίο. Μια σύνθεση που προκύπτει από τον σεβασμό του ανάγλυφου και την χρήση παραδοσιακών υλικών.

The structure is defined by 3 volumes that are placed along the contour lines. The end product is a result of the division of a rectangular volume into 3 parts while staggering the middle part towards the east.This break is enhanced by the use of various materials and alteration of the design.

The main features of the central volume (where the day activities are hosted) are the cladding with local Arcadian stone – dry stone construction both internally and externally on concrete frame and brick infill, pitched gabled roof with roofslates and the fireplace on the narrow end framing the view. The design has references to the local architecture (where the Tsakonian “Makrinaria” are met) incorporating changes to the form and size of the openings in order to achieve better results on the bioclimatic output and view. Floor to ceiling openings enhance the dual aspect feature without affecting the monolithic quality while the views cross on all sides. The staggering of the western wall from the outline of this volume creates a long and narrow circulation area under a flat parapet roof that connects all three volumes.
Two white blocks are set back on either side of the main volume (where the bedrooms and wc’s are hosted) acting as reference to the minimalism and sincerity of our attempted architectural language away from heavy decorative features and overstatements.

At the intersection of the three volumes two fair faced concrete beams act as “connectors” subtly underlining the junction of the 3 blocks.
Finally, white render reflects the sun, the stone cladding offers its thermal mass connecting the building with the surroundings and together protect the inhabitants from the weather conditions. A configuration revealing the endless view to the horizon and was born out of consideration for the steep relief and the local traditional materials.